نقاشی با دومیلیون نقطه!

 تا به حال هنرمندان زیادی را دیده ایم که با وسایل مختلف مانند چای خشک، شن و یا حتی زباله نقاشی می کنند اما در این میان برخی هستند که با قلم نقاشی می کنند اما خلاقیت های خاصی در آن به کار می برند.

در نگاه اول شاید این پرتره به نظر یک عکس به نظر برسد اما این نقاشی حاصل زحمات چندین روزه نقاشی به نام "میگوئل اندرا" است که هنر اصلی اش نقاشی با نقطه هاست.

او پس از 138 ساعت کار بر روی این پرتره و با کشیدن 2.1 میلیون نقطه آن را به پایان رسانده است و به عنوان جدیدترین کار خود آن را به نمایش عمومی گذاشته است. این هنرمند تا به حال نقاشی های متفاوتی با نقطه گذاری کشیده است.

چهره ای که او در این تصویر کشیده است نیز خود بسیار خاص است. "بنجامین کایل" کسی است که در سال 2004 در سطل زباله یک رستوران پیدا شد و هیچ چیز را به خاطر نمی آورد از همین رو نام او را بنجامین گذاشتند و تا به امروز نیز کسی به دنبال او نیامده است.

 نکته دیگری که در مورد بنجامین جالب است تست های گرفته شده از او نیز حتی هویت اصلی اش را نشان ندادند و هیچ پرونده ای در هیچ کجای دنیا ندارد و هم چنان کسی واقعیت های او را نمی داند.

"میگول آندرا" یکی از اهداف کشیدن نقاشی خود را پیدا کردن خانواده بنجامین اعلام کرد و گفت شاید بدین وسیله بتوان او را دوباره نشان جهانیان داد.

۱۰ شخصیتی که نبش قبر شدند

بقایای جسد یاسر عرفات، رهبر فقید فلسطینیان اخیرا برای بررسی احتمال قتل او از قبر خارج شد. در طول تاریخ، اجساد شخصیت‌های معروف بسیاری به دلایل مختلف از گور بیرون آورده شده‌اند. 

اولیور کراموِل

جسد این سرباز و دولتمرد انگلیسی که در سال ۱۶۵۸ درگذشت، پس از مومیایی شدن و برگزاری مراسم تدفین دولتی، در کلیسای وست‌مینستر دفن شد. پس از بازگشت سلطنت به انگلستان، جسد او و دو نفر دیگر، از قبر خارج و سر آن‌ها از بدنشان جدا شد. گفته می‌شود جسد او به چاله ای در نزدیکی محل اعدام، جایی حوالی منطقه "ماربل آرچ" امروزی در لندن، انداخته شده است. سر او بر سر میله ای گذاشته شد و بر فراز کاخ وست‌مینستر به نمایش گذاشته شد. در طول قرن هجدهم، کلکسیونرها به دنبال سر او بودند. این سر در سال ۱۸۱۵ مورد بررسی قرار گرفت و تعلق آن به کرامول تأیید شد.

جسی جیمز

شایع شده بود این گانگستر بدنام آمریکایی مرگ خود را در سال ۱۸۸۲ جعل کرد، از این جهت جسدی که فرض می‌شد متعلق به او باشد در سال۱۹۹۵، برای آزمایش دی ان ای نبش قبر شد. آزمایش ها نشان داد که دی ان ای جسد مشابه نوادگان او بوده و جسد واقعاً متعلق به او است. با این حال دو جسد دیگر نیز بعداً نبش قبر شد؛ از جمله جسد مردی که در طول عمرش ادعا کرده بود که جسی جیمز واقعی او است.

هایله سلاسی

آخرین امپراتور اتیوپی، پس از آنکه در سال ۱۹۹۲ معلوم شد که جسدش زیر یک توالت دفن شده است، نبش قبر شد. هایله سلاسی ۴۵ سال بر اتیوپی حکمرانی کرد و از سوی راستافاری ها به عنوان یک خدای زنده شناخته می‌شد. او در سال ۱۹۷۴ توسط دیکتاتور نظامی، منگیتسو هایله مریام، سرنگون شد و پس از یک سال حبس در کاخش درگذشت. ممکن است که او توسط دستگیرکنندگانش کشته شده باشد. در سال ۲۰۰۰ و پس از گذشت ۲۵ سال از مرگش، جسد او دوباره در کلیسای جامع ترینیتی در آدیس آبابا دفن شد.

اِویتا

جسد همسر رئیس جمهور آرژانتین، خوان پرون، مومیایی شده بود، ولی پس از کودتای نظامی در میانه دهه ۵۰، حاکمان جدید می خواستند از شر آن خلاص شوند. پس از ربوده شدن از مقر یک اتحادیه کارگری در میانه شب، جسد مدتی را در یک ون که در خیابان پارک شده بود، پشت پرده یک سینما، در کانال‌های فاضلاب شهری و دفاتر سازمان اطلاعات نظامی نگهداری شد. در سال ۱۹۵۷ و با کمک مخفیانه واتیکان، او با نامی جعلی در ایتالیا در میلان دفن شد. سر و کله دیوارنویسی ها در بوئنوس آیرس پیدا شد که می‌پرسیدند "جسد اویتا پرون کجاست؟"

در سال ۱۹۷۱ جسد از خاک خارج شد و به منزل جدید خوان پرون در مادرید منتقل شد. دو سال بعد، خوان دوباره به ریاست جمهوری آرژانتین برگزیده شد اما اندکی بعد درگذشت. همسر سوم او، ایزابل، بر بازگرداندن جسد اویتا به آرژانتین نظارت کرد. حالا جسد او در آرامگاه خانواده اش و در دخمه‌ای که مثل یک پناهگاه هسته ای از آن محافظت می‌شود، دفن شده است.

چارلی چاپلین

جسد این کمدین در سال ۱۹۷۸ از خاک خارج شد و توسط دو مرد که در ازای بازگرداندن جسد از وکیل چاپلین تقاضای دریافت پول داشتند، در یک مزرعه ذرت دفن شد. جسد از گورستان دهکده ای در سوئیس که چاپلین ۲۵ سال آخر عمر خود را در آنجا گذرانده بود ربوده شده بود و پس از سه ماه، با دستگیری جنازه دزدها (دو مهاجر از بلغارستان و لهستان) به همانجا بازگشت. ولی این بار تابوت او را از بتن مسلح ساختند. گورکن دهکده که بار اول دزدیده شدن جسد را کشف کرده بود می‌گوید دیگر امکان ندارد که جسدش را در نیمه شب بدزدند. او می‌گوید: "برای این کار احتیاج به یک مته بادی خواهید داشت و سر و صدای زیادی به پا خواهید کرد."

الیزابت سیدال

هنگامی که همسر هنرمند و شاعر انگلیسی، دانته گابریل روزتی، در سال ۱۸۶۲ و به خاطر زیاده روی در مصرف یک ماده مخدر درگذشت، او یکی از کتاب‌های شعرش را در کنار همسرش دفن کرد. سال‌ها بعد، هنگامی که چشمانش کم سو و نقاشی کردن برایش سخت شده بود، روزتی تصمیم گرفت که شعرهایش را از زیر خاک بیرون آورد. او برای این کار احتیاج به مجوز وزارت کشور داشت، چرا که جنازه دزدها در آن زمان به مشکل بزرگی بدل شده بودند. با اینکه مجوز به او داده شد، روزتی می‌خواست که این موضوع تا جای ممکن مخفی بماند. سنگ قبر سیدال در گورستان "های گیت" در لندن برداشته و تابوت باز شد و دستنوشته ها را خارج و ضدعفونی کردند. گفته می‌شود او از اینکه شعری که از همه بیشتر به دنبالش بود "کرم خوردگی بزرگی در همه صفحات داشت" بسیار سرخورده شد. با این حال کتاب مفصلی از شعرهای نبش قبر شده، منتشر شد.

ماری کوری

در سال ۱۹۹۵، خاکستر جسد ماری کوری و همسرش پی‌یر از گورستانی کوچک به پانتئون پاریس منتقل شد. این کار برای بزرگداشت زندگی و خدمات ماری کوری انجام شد. این دانشمند زاده لهستان به خاطر تحقیقات تاریخ سازش در زمینه تششعشات هسته ای برنده دو جایزه نوبل شد. او در اثر قرار گرفتن در معرض تشعشعات مبتلا به لوسمی شد و در سال ۱۹۳۴ درگذشت.

کریستف کلمب

کریستف کلمب در وصیت‌نامه خود درخواست کرده بود که در آمریکا دفن شود، ولی در زمان مرگ او در سال ۱۵۰۶ کلیسای مناسبی در آنجا وجود نداشت. از این رو او ابتدا در شهر والادولید اسپانیا دفن شد و سپس به صومعه ای در سویل منتقل شد. با این حال جسد او را در سال ۱۵۴۲ از خاک خارج و به هیسپانیولا منتقل کرده و در سانتو دومینیگو (پایتخت جمهوری دومینیکن) دفن کردند. در پایان قرن هفدهم، اسپانیا قسمت غربی هیسپانیولا را به فرانسه واگذار کرد و جسد کلمب به کوبا منتقل شد. بعدها هنگامی که کوبا به استقلال دست یافت، در سال ۱۸۹۸، جسد برای آخرین بار از اقیانوس اطلس گذشت و در کلیسای جامع سویل دفن شد. این دست کم داستانی است که بر سرش اتفاق نظر وجود دارد. با این حال در بنای یادبود کلمب در پایتخت جمهوری دومینیکن، جعبه‌ای حاوی استخوان‌هایی وجود دارد که روی آن نوشته شده "کریستف کلمب". محققینی که از جسد موجود در سویل نمونه برداری دی ان ای کرده‌اند می‌گویند که نتیجه با دی ان ای برادرش دیگو، که او هم در نزدیکی سویل دفن شده، همخوان است. نمونه‌های موجود در سانتو دومینگو تا به حال مورد آزمایش قرار نگرفته اند.

ویرجینیا پو

ویرجینیا کلِم در ۱۳ سالگی با پسر دایی خود، نویسنده مشهور آمریکایی ادگار الن پو، ازدواج کرد و در سال ۱۸۴۷ با ۲۴ سال سن، در اثر ابتلا به بیماری سل درگذشت. او ابتدا در مقبره خانواده‌ای که این زوج کلبه خود را در فوردهام از آنان اجاره کرده بودند، در نزدیکی نیویورک، دفن شد. در سال ۱۸۷۵ این قبرستان تخریب شد و چند سال بعد ویلیام گیل، یکی از زندگینامه نویسان خانواده پو، ظاهراً هنگامی که خادم قبرستان می‌خواست استخوان‌ها را دور بریزد، مالک آن‌ها شد. گیل برای مدتی استخوان‌ها را در یک جعبه در زیر تخت خود نگه داشت. استخوان‌های ویرجینیا پنج سال بعد به همراه همسرش در مقبره ای که در سال ۱۸۷۵ در گورستان وست‌مینستر هال (امروزه جزئی از دانشکده حقوق دانشگاه مریلند در بالتیمور) برای این نویسنده بنا شد، دفن شد.

چه گوارا

رهبر زاده آرژانتین انقلاب کوبا در سال ۱۹۶۷ در بولیوی دستگیر و کشته شد. محل دقیق دفن جسد او سال‌ها مخفی ماند تا اینکه در سال ۱۹۹۵، توسط یک ژنرال بولیویایی که در عملیات دستگیری او دست داشت، افشا شد که جسد او در کنار باند یک فرودگاه در نزدیکی جایی که در آن به قتل رسیده بود دفن شده است. دو سال بعد جسد او از خاک بیرون کشیده شد و در هنگام مراسم یادبود سی امین سالروز مرگش، به کوبا بازگردانده شد. حالا جسد او در آرامگاه و موزه چه گوارا، که به روی بازدیدکنندگان باز است، نگهداری می‌شود. با این حال سؤال‌هایی مبنی بر اینکه آیا در سال ۱۹۹۷ واقعاً جسد درست را از خاک بیرون کشیده‌اند مطرح شده است.